Yesterday 73 refugees in centers in Bialystok, Lesznowola, Biala Podlaska and Przemysl went on hunger strike. They are demanding better conditions in the centers, including a stop to abuse and incidents of violence and criminalization. They also want more access to information in their own language, education for their children and more contact with the outside world.

The refugees are from Chechnya and Georgia.

Text in polish

Masowy strajk głodowy w ośrodkach dla cudzoziemców

Sześćdziesiąt trzy osoby osadzone w Strzeżonych Ośrodkach dla Cudzoziemców w Białymstoku, Białej Podlaskiej, Przemyślu i Lesznowoli postanowiły jednocześnie przystąpić do strajku głodowego. Nie jest to pierwszy protest uchodźców zamkniętych w odosobnieniu, ale po raz pierwszy informacja o strajku dociera do opinii publicznej. Dotąd strajkujących zamykano w izolatkach i karana na różne sposoby – a opinia publiczna nawet o tym nie wiedziała.

Osadzeni i osadzone żądają m.in.: prawa do informacji w zrozumiałym da siebie języku, prawa do kontaktu ze światem zewnętrznym, prawa do właściwej opieki medycznej, edukacji dla osadzonych dzieci i małoletnich, poszanowania praw dziecka, poprawy warunków socjalnych panujących w ośrodkach, ukrócenia nadużyć i nadużywania przemocy, zaprzestania kryminalizacji osadzonych.

Uchodźcy i uchodźczynie postanowili strajkować wspólnie, we wszystkich polskich Ośrodkach Strzeżonych, licząc, że dzięki temu ich głos nie zostanie zignorowany i stłumiony przez władze ośrodków.

W sierpniu 2008 roku 21 Gruzinów w Białej Podlaskiej protestowało przeciwko przewlekłości procedur, w 2010 roku 37 uchodźców z przemyskiego ośrodka strzeżonego prowadziło strajk głodowy domagając się poprawy warunków w ośrodkach oraz dostępu do opieki medycznej. W grudniu 2009 roku grupa około 200 Czeczenów i Gruzinów wyruszyła pociągiem do Strasburga, siedziby Rady Europejskiej i Parlamentu Europejskiego. Chcieli zaprotestować przeciwko polityce Unii Europejskiej wobec uchodźców. Transparenty, które wywiesili w oknach pociągu, wskazywały, że uciekają przed „Prześladowaniem”, domagają się „Pomocy” i uznania, że „Jesteśmy ludźmi”. Zostali jednak zatrzymani na granicy polsko – niemieckiej. Poza ty w polskich ośrodkach nieustannie dochodzi do strajków indywidualnych, przemilczanych i brutalnie tłumionych przez straż ośrodków.

Osadzeni, decydując się na protest w formie strajku głodowego w polskich Strzeżonych Ośrodkach dla Cudzoziemców, przekazali swoje żądania:

„Domagamy się:

Prawa do informacji, przekazywanej w rozumianym przez nas języku i w jasny sposób; informacji o podejmowanych czynnościach i zarządzeniach, w ciągu pobytu w

ośrodku, włącznie z informacją o możliwościach wnioskowania o uchylenie tego środka detencyjnego, jakim jest pobyt w ośrodku strzeżonym. Jest to naszym prawem w myśl art. 89b i 89c ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony.

W rzeczywistości pouczenie i sentencja orzeczeń są tłumaczone, jednak nie dotyczy to już uzasadnienia, co w praktyce znacznie utrudnia sformułowanie odwołania i uniemożliwia korzystanie z przysługujących nam środków prawnych. Niekiedy czas na zapoznanie się nawet z regulaminem ośrodka jest limitowany. Ponadto rzadkością jest zapewnianie dostępu do profesjonalnego tłumacza podczas przyjęcia do ośrodka, wizyt u lekarza specjalisty lub psychologa.

Prawa do kontaktu ze światem zewnętrznym, w sprawach osobistych i urzędowych oraz z organizacjami pozarządowymi lub międzynarodowymi zajmującymi się udzielaniem pomocy cudzoziemcom (w myśl art 89a ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony ). Ponadto w ośrodkach nie ma książek telefonicznych ani do internetu, co jest kolejną przeszkodą podczas tworzenia wniosków w naszych sprawach.

Prawa do właściwej opieki medycznej, badań specjalistycznych, opieki psychologicznej oraz obecności tłumacza podczas badań i w trakcie dopełniania formalności w zakładach opieki zdrowotnej.

Prawa do edukacji, które w imię art 70 Konstytucji RP oraz art. 15 ust. 1 ustawy o systemie oświaty, dotyczy każdego, a wszystkie osoby które nie ukończyły 18 roku życia, mają obowiązek nauki, zaś obowiązkowi szkolnemu aż do ukończenia gimnazjum podlegają wszystkie dzieci znajdujące się na terytorium RP, niezależnie od ich statusu prawnego, w tym także cudzoziemcy przebywający w Polsce nielegalnie. W rzeczywistości prawo do edukacji na terenie ośrodków strzeżonych jest iluzoryczne. Placówki nie zapewniają dzieciom i młodzieży prawa do edukacji stosownie do wymogów ustawy o systemie oświaty.

 

Poszanowania praw dziecka

Dzieci szczególnie ciężko znoszą przebywanie w zamkniętych pomieszczeniach, w ośrodkach strzeżonych dla cudzoziemców panuje więzienny rygor, zarówno dorośli, jak i dzieci traktowani są jak osoby skazane za przestępstwo. Jedyną namiastką wolności są ograniczone czasowo wyjścia do otoczonego murem spacerniaka. Warunki w jakich przebywają w zamkniętych ośrodkach dla cudzoziemców łamią art. 3 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka w stosunku do dzieci oraz postanowienia Konwencji Praw Dziecka dotyczące prawa do rozwoju, prawa do wolności, ochrony zdrowia, wypoczynku i czasu wolnego. Domagamy się zaprzestania praktyki osadzania dzieci w ośrodkach zamkniętych.

 

Poprawy warunków socjalnych panujących w ośrodkach. Oczekujemy uwzględnienia specyfiki naszych obyczajów, wiary i tożsamości kulturowej oraz stworzenia warunków, które pozwoliłyby nam uniknąć uczucia poniżenia i dyskryminacji, a także poszanowania dla naszej odmienności od społeczeństwa lokalnego.

 

Ukrócenia nadużyć

Każdego dnia, niemal we wszystkich ośrodkach dochodzi do szeregu nadużyć. Nagminne jest stosowanie wobec nas przemocy psychicznej i szantażu, istnieją przypadki stosowania przemocy fizycznej, a także molestowania seksualnego kobiet. Stosuje się niewspółmierne kary za odstąpienie od regulaminu- nawet za niewielkie przewinienie bardzo łatwo jest trafić do izolatki, dochodzi również do wynoszenia materaców z pokoi w ciągu dnia, konfiskat telefonów, odmowy zakupów żywności, całkowitego zakazu palenia itp. Kary nie omijają nawet dzieci, w jednym z ośrodków gdy dzieci zepsuły zabawkę, miały dwutygodniowy zakaz korzystania ze świetlicy, która de facto jest jedynym przyjaznym dla nich miejscem. Pracownicy ośrodków wykorzystują fakt, że informacje na temat wszelkich zdarzeń, jakie mają w nich miejsce nie wydostają się poza mury ośrodka. Pokrzywdzeni, w strachu przed negatywnym rozpatrzeniem ich sprawy i represjami boją się mówić głośno o nadużyciach, których padli ofiarą.

 

Zaprzestania kryminalizacji

Wedle prawa nie jesteśmy umieszczani w placówkach zamkniętych za

karę, a w celu kontroli miejsca naszego pobytu. Nie popełniliśmy przestępstwa i nie stwarzamy zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa ani obywateli.

Wszystkie placówki zamknięte nie różnią się niczym od więzień- kraty w oknach, druty kolczaste, wysokie mury i więzienny reżim, ograniczony dostęp do terapii oraz edukacji

łamią w sposób oczywisty nasze podstawowe prawa i pogłębiają traumę, której większość z nas doznała w kraju rodzinnym. W myśl art 88 ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony, cudzoziemiec, którego stan psychofizyczny stwarza domniemanie, że był poddany przemocy absolutnie nie powinien być umieszczony w ośrodku zamkniętym. W rzeczywistości stan naszego zdrowia psychicznego nie jest rzetelnie weryfikowany i w każdym z ośrodków znajdują się osoby (w tym dzieci) cierpiące na zespół stresu pourazowego.”

 

 

W ubiegły piątek, wicemarszałkini Sejmu, posłanka Ruchu Palikota, Pani Wanda Nowicka wystosowała pełen zaniepokojenia sytuacją w Ośrodkach list do Komendanta Głównego Straży Granicznej gen. Dominika Tracza, w którym pisała m.in.:”Przygotujemy propozycję powołania zespołu parlamentarnego do zbadania powyższych zarzutów”. W najbliższą środę o godz. 12.00, 17 października 2012, odbędzie się konferencja prasowa Pani Marszałkini w tej sprawie.

 

 

Więcej informacji:

https://protestuchodzcow.wordpress.com/

 

oraz pod nr telefonu 506778918

 

Grupa Wsparcia Protestujących Uchodźców